Zwitserse gewoonten door Nederlandse ogen

Verblijfsvergunning

Zwitserland hoort niet bij de EU. Daarom moet je een verblijfs- of werkvergunning hebben om er te mogen wonen. Meestal krijg je eerst een tijdelijke B-vergunning voor vijf jaar. Na vijf jaar kun je als EU-burger een C-vergunning voor onbepaalde tijd aanvragen.

Eind vorig jaar waren voor mij en I. de vijf jaren voorbij. We vulden de papieren in en leverden ze in bij het gemeentehuis. I. leverde ze een paar weken eerder in dan ik, omdat zij eerder was begonnen met werken. Ik voegde ook de expliciete wens toe om de C-vergunning aan te vragen.

De baas van mijn vriendin feliciteerde haar een aantal weken later met haar C-vergunning. Haar werkgever was eerder op de hoogte gesteld dan zijzelf. Ik verwachtte dat het voor mij ook zo zou verlopen.

Nou, mooi niet dus. Mijn aanvraag werd pas in het nieuwe jaar aangenomen. En nu blijken er sinds begin dit jaar strengere regels te gelden voor EU-burgers. Nederlanders, samen met een aantal andere landen, waren eerst uitgezonderd van het voorleggen van een bewijs van hun taalvaardigheid.

Sinds dit jaar is dit niet meer het geval. Naast de taaltest, moet ik ook bewijzen dat ik geen strafblad heb, geen openstaande schulden en aantonen dat ik de afgelopen drie jaren werk heb gehad.

Zo kom ik als vijf vinker weer op de juiste plek, achter I. met zes.