Zwitserse gewoonten door Nederlandse ogen

Verblijfsvergunning 3

Vandaag moest ik naar Aarau voor mijn verblijfsvergunning¹. Ik had de trein genomen die een kwartier voor mijn afspraak aankwam. Genoeg tijd, dacht ik, want het Ausweiszentrum Aargau zat naast het station. Maar dat viel nog wel mee.

Eerst nam ik de verkeerde uitgang bij het station. Toen ik eenmaal aan de goede kant stond, werd mijn weg versperd door bouwwerkzaamheden. Ik was niet de enige; er stonden nog twee mensen vragend om zich heen te kijken.

Een van hen sprak mij aan of ik wist waar het Ausweiszentrum was. Ik wist het wel, maar de weg ernaartoe was niet eenvoudig. Na een omweg kwamen we aan bij het gebouw. Daar zagen we dat er nog een uitgang van het station was, precies naast de ingang van het Ausweiszentrum.

Na een nummertje te hebben getrokken en kort te hebben gewacht, kon ik me melden bij een baliemedewerker. De ambtenaar zat achter een groot glazen raam, met onderaan een klein spleetje. Ik gaf mijn paspoort en bestaande ausweis door de spleet. Ik had ook nog een brief met de uitnodiging voor de afspraak, maar deze was niet nodig.

Ik wilde de brief voor me neerleggen, maar deze waaide naar me toe. Er kwam een luchtstroom uit de ruimte waar de ambtenaar zat. Ik vroeg me af of dit recent was om te voorkomen dat baliemedewerkers virussen krijgen. Het deed me denken aan scheikundelabs, die altijd op onderdruk werden gehouden, zodat bij een ongeluk de gevaarlijke dampen niet de gang in stromen. Of zouden de baliemedewerkers er gewoon wat warmer bijzitten dan de mensen in de wachtruimte?

Na een korte controle kon ik door naar de foto/vingerafdrukruimte. Er waren een stuk of vijf fotohokjes met gordijnen. Eenmaal binnen zag ik dat er aan één kant een groot glazen raam zat. Ook hier zat weer een medewerker erachter. De ambtenaar vroeg me eerst mijn naam en geboortedatum te controleren en te bevestigen met een handtekening. Daarna werd er een pasfoto genomen. De vingerafdrukken, die volgens de uitnodiging ook genomen zouden worden, bleken niet nodig.

En zo stond ik na nog geen tien minuten alweer buiten. De omweg ernaartoe duurde langer.